Zaman akmıyormuş gibi yaşıyorum adeta.
Kapakları açılsa tüm şehri su altında bırakacak bir baraj gibi hissediyorum. Derinliklerde zebra midyeler ve yosunlar kaplamış diplerimi. Ormanın ve gökyüzünün mavi ile yeşili birbirine karışmış bir ahenkle rengini veriyor suyumun yüzeyine; oysa ki kim bilir nelerin leşi var sularımda. Yok olan umutlarım, izi sürülmesin diye baraja atılmış ismi cismi bilinmeyen nice cesetler gibi adeta. Ve kararan inancımsa, doğaya asla karışamayacak plastik çöpler gibi.
Arada bir rüzgar esiyor, yağmur yağıyor ve içi çalkalanıyor suyun; dipteki alüvyona dönmekte olan çamurumsu birikintiler içimi bulandırıyor sonra. Keşke kocaman kepçe ve fırçalarla gelseler de ne var ne yok toplasalar.
Barajın keyifli manzarasını çıkaranlar efkarlı içkiciler var; oysa manzara aşığı keyifçi ziyaretçilerim olsa, güzelliğin kıymetini özel zevkleriyle kutsasalar. O zaman bu su hiç durmaz, belki. Yandaki ormanlara da yer altından faydam dokunur belki.
Böyle çünkü, ölü toprağı birikmiş diplerde. Bu tortu, ah bu tortu.
Kulakları sağır eden desibelde müziğin hiç bitmemesi gibi.
Zamkla gözüme indirilmiş perdenin kaldırılmaya çalışırken irisimi yırtması gibi.
Bedenimdeki derinin ameliyatla alınmaya çalışılması gibi; sanki tüm tozlar, bakteriler her şey yapışacak deri altındaki pembe yumuşacık etime ve asla ayıklanamayacak.
Bir oda dolusu bulgurun ayıklanması için önüme konulması gibi.
Boğazım yırtılana kadar konuşsam da anlaşılamayacakmışım gibi.
Saatlerce betimleme ve benzetme yapsam da içimdekileri dökmeye yetmeyecek gibi.
Yazmaktan parmaklarım kanasa bile yazmaya doyamayacakmışım gibi.
Hissiz bir hiçlik içinde gibi.
Nefesimi tutmuş şişerken atmosferin en tepelerine balon gibi savruluyormuşum gibi.
Uzun uzun bakıyorum bu ara. Bir ufak heykelim var. Ona bakıyorum. Bir o zaman içim duruluyor. Zihnimde şefkat canlanıyor. Turuncu renkte. O zaman, gülümsüyorum. Akmayan zamanın nasıl aktığı gözümden film şeridi gibi geçiyor. Kapıyorum gözümü. Neye özlem duyuyorum, ne istiyorum anlamaya çalışıyorum. Zaman içimden akıp gidiyor o an. Özlem değil bu diyorum, tamamlanma hissimi geri istiyorum. Olabilecekken olmayan her şeye karşı savaş açıyorum.
